من کوروش هستم ، شاه هخامنشیای مردی که هر که هستی و از هر کجا می آیی

زیرا میدانم که خواهی آمد

من کوروش هستم که به ایرانیان شاهنشاهی بخشید .با من مشاجره مکن یگانه چیزی که هنوز برای من باقی مانده است

یک مشت خاک ایران است که پیکر مرا پوشانده!!!

      اگر تنهاترین تنها شوم باز هم خدا هست

او جانشین تمام نداشتن هاست  

  نفرین ها و آفرین هابی ثمر است.

          اگر تمامی گرگ ها ؛ هار شوند و از آسمان هول و کینه بر سرم ببارد ؛

          تو مهربان جاودانه ی آسیب ناپذیر من هستی.

          ای پناهگاه ابدی! 

  روزی مردی در خواب می بیند که خداوند به او می گوید آیا دوست داری صحنه هایی از زندگی ات را پیش رویت نشان دهم. مرد از خود اشتیاق نشان می دهد. آن گاه در جلوی چشم های او افقی مانند ساحل دریا ظاهر می شود و او آینده خود را می بیند که در لحظه های سخت، دو ردپا بر روی شن های ساحل است.

 مرد از خدا می پرسد این ردپاهای چه کسانی است؟ خداوند می گوید: یکی از آن تو و دیگری از آن من که همراه تو هستم در سختی ها. مرد مسرور می شود، در صحنه ای دیگر او مصیبت بزرگ تری پیش روی خود می بیند و بر روی ماسه ها تنهایک ردپا مشاهده می کند، با گله به خداوند می گوید:پس چرا من را تنها گذاشتی. اینها ردپای من است که تنها در مشکلات رهایم.

 خداوند می گوید: این ردپای تو نیست. ردپای من است. مرد می پرسد پس من کجا هستم.

  خدا می گوید: تودر آغوش منی وقتی سختی ها از همه سو به تو هجوم می آورند.

زندگی یک آرزوی دور نیست؛
زندگی یک جست و جوی کور نیست

زیستن در پیله پروانه چیست؟
زندگی کن ؛ زندگی افسانه نیست

گوش کن ! دریا صدایت میزند؛
هرچه ناپیدا صدایت میزند

جنگل خاموش میداند تو را؛
با صدایی سبز میخواند تو را

زیر باران آتشی در جان توست؛
قمری تنها پی دستان توست

پیله پروانه از دنیا جداست؛
زندگی یک مقصد بی انتهاست

هیچ جایی انتهای راه نیست؛
این تمامش ماجرای زندگیست..